گریه

گریه نمیکنم نه اینکه سنگم ، گریه غرورمو بهم میزنه

مرد برای هضم دلتنگیاش ، گریه نمیکنه قدم میزنه

گریه نمیکنم نه اینگه خوبم ، نه اینکه دردی نیست نه اینکه شادم

یه اتفاق نصفه نیمه ام که ، یهو میون زندگی اوفتادم

یه ماجرای تلخ نا گزیرم ، یه کهکشونم ولی بی ستاره

یه قهوه که هر چی شکر بریزی ، بازم همون تلخیه ناب و داره

اگه یکی باشه منو بفهمه ، براش غرورمو بهم میزنم

گریه که سهله زیر چتر شونش ، تا آخر دنیا قدم میزنم