لحظه دیدار

 

لحظه دیدار نزدیک است

باز من دیوانه ام مستم

باز می لرزد دلم دستم

باز گویی در جهان دیگری هستم

های نخراشی به غفلت گونه ام را تیغ

های نپریشی صفای زلفکم را دست

و ابرویم را نریزی دل

ای نخورده مست

لحظه دیدار نزدیک است

تکرار

بگذار تا دل من بی انتها تکرار کند

که تنها تو را می خواهد

فقط تو را

من گمان می کردم

من گمان می کردم
دوستی همچون سروی سر سبز
چهار فصلش همه اراستگی است
من چه می دانستم
هیبت باد زمستانی هست.
من چه می دانستم
سبزه می پژمرد از بی ابی
سبزه یخ می زند از سردی دی
من چه می دانستم
دل هر کس دل نیست
قلب ها زاهن و سنگ
قلب ها بی خبر ازعاطفه اند